Dag 2: het lange wachten
Door: Marie
Blijf op de hoogte en volg Marie
05 Augustus 2016 | Polen, Łódź
De tweede dag werd ik wakker van een rinkelende telefoon op mijn kamer. Nog half slaperig vroeg ik me af wie het kon zijn, maar ik hoopte dat we de dag niet in het Pools hoefde te beginnen. Dat bleek mee te vallen. Vanuit de andere hotelkamer werden we gebeld met de vraag of we zin hadden in ontbijt. De ontbijtzaal was net zo prachtig als de rest van het hotel. De stoelen waren bekleed met een witte hoes met rozen en vooraan stond een enorme tafel met allerlei soorten brood en beleg, wraps, pannenkoekjes, rare puddings en nog veel meer. Ik had mijn bord vol met allerlei dingen waarvan ik hoopte dat het lekker zou zijn, maar niets is wat het lijkt wat het eten in Polen betreft. De wraps waren zout en de pannenkoeken besmeerd met een soort zoete kaas. Het leverde in ieder geval een hoop hilarische smerige gezichten op.
De ANWB zou ons bellen over wat ons die dag te wachten stond. Het langverwachte telefoontje kwam toen wij vijf minuten de tuin van het hotel stonden te bewonderen en niemand op de telefoon lette. Gelukkig, belden ze later nog een keer met de vraag of wij wisten waar de auto was. Wij wisten alleen dat ze de auto meegenomen hadden om te laten repareren en de ANWB wist ook niet waar die was. Naast een kapotte auto, was onze auto dus ook kwijt, maar de ANWB zou er achteraan bellen en belden later dat ze wisten waar de auto was.
Om 12.00 uur 's middags moesten we de hotelkamer uit en zijn we in de hal van het hotel gaan zitten. Het lange wachten kon beginnen. We hebben de ANWB aan de lijn gehad, het thuisfront meerdere keren gebeld en de man van de Nederlandse garage belde of we door wilden geven dat de V-snaar niet om de airco-pomp heen moest. Geen idee hoe we dat in het Engels zouden moeten zeggen, maar we hebben het in het Engels proberen door te geven aan de Poolse wegenwacht.
Ondertussen kropen de uren voorbij. Een bezoekje aan de Biedronka (Poolse supermarkt), gaf ons de kans wat eten te kopen en contant geld te pinnen. Ik begon de moed al op te geven dat we die dag überhaupt nog zouden vertrekken, maar precies toen het thuisfront belde, kwam er een auto aanrijden met Nederlands kenteken. Het was vijf uur 's middags en onze auto reed weer!! Ik stond echt te juichen aan de telefoon. We kunnen weer verder! Een deel van de familie was alleen net een rondje aan het wandelen en de man van de wegenwacht wilde inmiddels wel geld zien. Na een aantal keer bellen, waren we gelukkig allemaal bij elkaar en konden we richting de garage van de wegenwacht om te betalen. We kregen de kapotte onderdelen mee in een zakje voor de garage-man in Nederland en konden (eindelijk) weer verder.
De wegen in Polen zijn wel wat anders dan in Nederland. Wij, Nederlanders, klagen nog wel eens dat de straten in België slecht zijn, maar dat is nog niets vergeleken bij een aantal (snel-)wegen in Nederland. Op zich niet heel raar dat er dan onderdelen van de auto kapot gaan. Na een tijdje hadden we een omleiding waardoor we door Wroclaw heen reden. Wat een cadeautje was dat! Ik heb niet alleen hele goede herinneringen aan Wroclaw door een eerdere reis naar Polen, maar het is ook een hele mooie stad om te bekijken. Ik zag de paleizen, prachtige huisjes in Nederlandse stijl en de uitkijktoren waar ik tijdens de vorige reis ontzettend genoten heb van het uitzicht. Ik voelde me net jarig en het maakte dat ik na alle stress echt weer zin kreeg in de reis naar Lodz.
Negen uur 's avonds bereikten we, zonder pech, ons appartement in Polen. De verhuurster stond ons buiten op te wachten en vertelde dat we onze auto onder de camera mochten parkeren. De hal van het appartement stonk en zag er ontzettend lelijk uit en om het appartement heen stonden allemaal grijze, saaie, gebouwen, maar het maakte niet uit. We waren er!
De deur van het appartement ging open en we kwamen binnen in een netjes appartement met twee slaapkamers, een keuken en een badkamer. Op onze bedden lagen handdoeken en twee Poolse wafeltjes klaar en de verhuurster was ontzettend aardig voor ons. Ze zei zelfs dat we de nacht die we in het hotel doorgebracht hadden in plaats van in haar appartement niet hoefden te betalen. We mochten haar altijd bellen.
Na soep en noedels als onze avondmaaltijd, of nachtmaaltijd, werd het tijd om de bedden uit te proberen. De tweede dag van onze vakantie zat erop.
De ANWB zou ons bellen over wat ons die dag te wachten stond. Het langverwachte telefoontje kwam toen wij vijf minuten de tuin van het hotel stonden te bewonderen en niemand op de telefoon lette. Gelukkig, belden ze later nog een keer met de vraag of wij wisten waar de auto was. Wij wisten alleen dat ze de auto meegenomen hadden om te laten repareren en de ANWB wist ook niet waar die was. Naast een kapotte auto, was onze auto dus ook kwijt, maar de ANWB zou er achteraan bellen en belden later dat ze wisten waar de auto was.
Om 12.00 uur 's middags moesten we de hotelkamer uit en zijn we in de hal van het hotel gaan zitten. Het lange wachten kon beginnen. We hebben de ANWB aan de lijn gehad, het thuisfront meerdere keren gebeld en de man van de Nederlandse garage belde of we door wilden geven dat de V-snaar niet om de airco-pomp heen moest. Geen idee hoe we dat in het Engels zouden moeten zeggen, maar we hebben het in het Engels proberen door te geven aan de Poolse wegenwacht.
Ondertussen kropen de uren voorbij. Een bezoekje aan de Biedronka (Poolse supermarkt), gaf ons de kans wat eten te kopen en contant geld te pinnen. Ik begon de moed al op te geven dat we die dag überhaupt nog zouden vertrekken, maar precies toen het thuisfront belde, kwam er een auto aanrijden met Nederlands kenteken. Het was vijf uur 's middags en onze auto reed weer!! Ik stond echt te juichen aan de telefoon. We kunnen weer verder! Een deel van de familie was alleen net een rondje aan het wandelen en de man van de wegenwacht wilde inmiddels wel geld zien. Na een aantal keer bellen, waren we gelukkig allemaal bij elkaar en konden we richting de garage van de wegenwacht om te betalen. We kregen de kapotte onderdelen mee in een zakje voor de garage-man in Nederland en konden (eindelijk) weer verder.
De wegen in Polen zijn wel wat anders dan in Nederland. Wij, Nederlanders, klagen nog wel eens dat de straten in België slecht zijn, maar dat is nog niets vergeleken bij een aantal (snel-)wegen in Nederland. Op zich niet heel raar dat er dan onderdelen van de auto kapot gaan. Na een tijdje hadden we een omleiding waardoor we door Wroclaw heen reden. Wat een cadeautje was dat! Ik heb niet alleen hele goede herinneringen aan Wroclaw door een eerdere reis naar Polen, maar het is ook een hele mooie stad om te bekijken. Ik zag de paleizen, prachtige huisjes in Nederlandse stijl en de uitkijktoren waar ik tijdens de vorige reis ontzettend genoten heb van het uitzicht. Ik voelde me net jarig en het maakte dat ik na alle stress echt weer zin kreeg in de reis naar Lodz.
Negen uur 's avonds bereikten we, zonder pech, ons appartement in Polen. De verhuurster stond ons buiten op te wachten en vertelde dat we onze auto onder de camera mochten parkeren. De hal van het appartement stonk en zag er ontzettend lelijk uit en om het appartement heen stonden allemaal grijze, saaie, gebouwen, maar het maakte niet uit. We waren er!
De deur van het appartement ging open en we kwamen binnen in een netjes appartement met twee slaapkamers, een keuken en een badkamer. Op onze bedden lagen handdoeken en twee Poolse wafeltjes klaar en de verhuurster was ontzettend aardig voor ons. Ze zei zelfs dat we de nacht die we in het hotel doorgebracht hadden in plaats van in haar appartement niet hoefden te betalen. We mochten haar altijd bellen.
Na soep en noedels als onze avondmaaltijd, of nachtmaaltijd, werd het tijd om de bedden uit te proberen. De tweede dag van onze vakantie zat erop.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
